Μια σταγόνα πιοτού,
υγρή,
δραπέτης του μυαλού, δέσμιος του έρωτα,
όνειρο μιας λέξης και λέξη ενός ονείρου,
την έριξα βαθιά μες την ατέρμονη μοναξιά μου.
Μα δεν στάθηκε. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ.
Η σταγόνα πνίγηκε μες στις άπειρες στιγμές ανοησίας και ανημποριάς.
Όνειρο μιας λέξης και λέξη ενός ονείρου.
Μια σταγόνα πιοτού πικρή αλήθεια του ψέματός μου.
Βασίλης Ιγγλεζάκης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Like.
ΑπάντησηΔιαγραφή“Η σταγόνα πνίγηκε μες στις άπειρες στιγμές ανοησίας και ανημποριάς.”
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά η σταγόνα διαχέετε σε ολόκληρο το ποτήρι και αλλάζει το χρώμα όλου του υγρού.