Ο πολιτισμός της βλεφαρίδας

Σε βλέπω·
στην κάθε σου κίνηση
στο κοίλο της καρέκλας
στο ύφος της διαταγής
στο κόψιμο των δέντρων
στο τσιμέντομα της αυλής
στη φόλα που ταΐζεις τις γάτες
στην εκδίκηση της κούνιας
στο πνίξιμο του πλίνθου
στην ιαχή της νίκης.
Μα πάνω απ΄όλα
στο καθαρό άσπρο των ματιών σου·
και τότε
πέφτω.

Η αφίσα είναι του Franciszek Starowieyski

Lucian Freud

"Θέλω η ζωγραφική μου να λειτουργεί όπως η σάρκα.
Για μένα, ο πίνακας είναι ο άνθρωπος που απεικονίζεται"

Απεβίωσε ο ζωγράφος Λούσιαν Φρόιντ
https://www.artsy.net/artist/lucian-freud 

Politics

Yoshitomo Nara
Tokyo 2003
53x70,8cm

Ο Κύριος Κανείς

Ποιος να ’ν’ αυτός ο «Κύριος Κανείς»;
Χτες, σαν καθίσαμε να πιούμε τσάι,
μπράμ, να σου τον, ένα φλιτζάνι σπάει
και βρέχει το φουστάνι της Φανής,
ο σκανταλιάρης «Κύριος Κανείς».

Κι ύστερα τσίμπησε την άσπρη γάτα,
έσπασε και δυο τρία καλά πιάτα,
εζούληξε του Γιάγκου το καπέλο,
και ξέσκισε της Έλλης μας το βέλο,
και μούγκριζε φρικτά σαν Ερινύς,
ο πεισματάρης «Κύριος Κανείς».

Έχει, θαρρώ, κακήν ανατροφή,
γιατί έβαλε μες στον καφέ μου αλάτι,
και μου έμπηξε καρφίτσες στο κρεβάτι,
και στο σκαμνί του μπέμπη ένα καρφί,
κι ύστερα τον ρωτούσε «που πονείς;»
ο κατεργάρης «Κύριος Κανείς».

Ποιος να ’ναι; Μπα! κανείς μας δεν τον ξέρει,
κανείς μας δεν τον είδε πουθενά…
Μ’ αυτός τα παιχνιδάκια μας χαλνά,
κι έσπασε και της πλύσης το πανέρι.
Δεν είναι, φαίνεται, καθόλου ευγενής
αυτός ο μάγκας «Κύριος Κανείς».

Δεν τον γνωρίζουμε! Ορκιζόμαστε.
Μα η μητερούλα μας χαμογελά
και λέγει πως τον ξέρουμε καλά
και πως δεν πρέπει να κρυβόμαστε
και ψέματα να λέμε στους γονείς,
γιατ’ είμαστε όλοι εμείς ο «Κύριος Κανείς».


Νικόλαος Ποριώτης
Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975