Σε βλέπω·
στην κάθε σου κίνηση
στο κοίλο της καρέκλας
στο ύφος της διαταγής
στο κόψιμο των δέντρων
στο τσιμέντομα της αυλής
στη φόλα που ταΐζεις τις γάτες
στην εκδίκηση της κούνιας
στο πνίξιμο του πλίνθου
στην ιαχή της νίκης.
Μα πάνω απ΄όλα
στο καθαρό άσπρο των ματιών σου·
και τότε
πέφτω.
στην κάθε σου κίνηση
στο κοίλο της καρέκλας
στο ύφος της διαταγής
στο κόψιμο των δέντρων
στο τσιμέντομα της αυλής
στη φόλα που ταΐζεις τις γάτες
στην εκδίκηση της κούνιας
στο πνίξιμο του πλίνθου
στην ιαχή της νίκης.
Μα πάνω απ΄όλα
στο καθαρό άσπρο των ματιών σου·
και τότε
πέφτω.
Στην Αφροδίτη, που έκλαψε, αφού συνειδητοποιείσαι την αλλοίωση του χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν το έπιασα, αλλά άρεσε μου.. Επερίμενα διαφορετικό τέλος..
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο ποίημα. πρώτη φορά είδα παιδί να θρηνεί για τον χρόνο που της έκλεψαν. και ήταν η κόρη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήTwistedTool, το παραπάνω μιλάει για τον καθημερινό μας πολιτισμό. Ο πολιτισμός μας φαίνεται από τις καθημερινές μας πράξεις, και αυτές επιβεβαιώνουν συνεχώς ότι είμαστε όντα με επιφανειακή σκέψη και παιδεία, που κυνηγάμε την ικανοποίηση του εγωισμού και της ματαιοδοξίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε μορφή ευαισθησίας καταστρέφετε, η τέχνη θυσιάζετε μπροστά στο προσωπικό συμφέρον και στο πρόσκαιρο κέρδος. Αναζητάμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς να ξέρουμε τι είναι αυτό, και χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες των πράξεών μας στις νέες γενιές. Πως γίνεται να αναγνωρίζουμε το αληθινό, αλλά μετά να το πνίγουμε στο προσωπικό κέρδος? Και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχουν ενοχές, σχεδόν από κανένα.
Το κλάμα της Αφροδίτης, επιβεβαιώνει την ευθύνη όλων μας.
Αστροναύτη, είναι συγκλονιστικό άμα σκεφτείς πόσα άλλα θα ακολουθήσουν…, αλλά ακόμη χειρότερο πόσα θα γίνουν χωρίς έστω να κλάψει κανείς.
"Μα πάνω απ΄όλα
ΑπάντησηΔιαγραφήστο καθαρό άσπρο των ματιών σου·" το κραταω αυτο... αφινει μια ελπιδα!! (και ας πεφτω)
Φίλε patinio, καμιά ελπίδα δεν αφήνει. Δυστυχώς όσα και αν κάνουμε, τις πράξεις μας δεν τις ακολουθούν τουλάχιστον οι τύψεις ή και η προσπάθεια διόρθωσης των ενεργειών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκαλύφτηκα.. Ευχαριστώ για την επεξήγηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν τα βήματα πίσω θεωρούνται βήματα μπροστά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού ο τίτλος "Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας και άλλα διηγήματα" αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο όμορφο και συμβολικό ποίημα, δε μπορώ να μην αφήσω ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο διήγημα της συλλογής για να σε ευχαριστήσω - "Ένα δευτερόλεπτο. Τόσο περίπου διαρκεί η πτώση μιας βλεφαρίδας από ύψος ενός μέτρου και 65 εκατοστών, εξαιρώντας φυσικά εξωγενείς παράγοντες επιβράδυνσης καθώς και δυνάμεις αμφιβόλου μετρήσεως. Η βάρκα ξεχειλίζει. Σημάδι των καιρών (...)".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ M.A.I.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή μου η παρουσία σου εδώ.