Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Quino



Quino,SOS Χιουμορ 2 Κινολογίες
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

5 σχόλια:

  1. astronaftis3 Σεπτεμβρίου 2010 στις 8:50 π.μ.

    Δεν είναι σπουδαία τέχνη η σκιτσογραφία; Ολόκληρη φιλοσοφία σε ένα απλό σκίτσο. Επίσης ο Quino είναι και ποιητής αφού τα σκίτσα του είναι τόσο απλά όσο ένα ποίημα που το διαβάζεις σε 30΄΄ και το σκέφτεσαι για ώρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος3 Σεπτεμβρίου 2010 στις 8:50 π.μ.

    Ότι και να πούμε για τον Quino θα είναι πραγματικά λίγο. Εύστοχος για άλλη μια φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Disdaimona3 Σεπτεμβρίου 2010 στις 9:08 π.μ.

    Συμπέρασμα: Η σκάλα για να είναι χρήσιμη πρέπει να είναι άδεια!

    Υπάρχουν και πλατείες για να καθόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος9 Σεπτεμβρίου 2010 στις 1:42 μ.μ.

    Η ιεραρχία είναι κάτι που δεν γουστάρω καθόλου με τον τρόπο που λειτουργεί.
    Με απασχολεί πάρα πολύ το αν οι ανθρώπινες κοινωνίες μπορούν να οργανωθούν χωρίς ιεραρχία. Ακόμα και στις κοινωνίες των ζώων υπάρχει μιας μορφής ιεραρχία.
    Μόνο όταν καταρρεύσει ο καπιταλιστικό σύστημα και αναγκαστεί ο άνθρωπος να δημιουργήσει ένα εντελώς καινούριο σύστημα που θα βασίζετε σε αρχές ίσως μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και τα συμπλέγματα που φαίνονται στην γελοιογραφία.
    ΓΙΑΝΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εράνισμας21 Σεπτεμβρίου 2010 στις 10:00 π.μ.

    Φίλοι μου απολογούμαι για την καθυστερημένη επικοινωνία, αλλά τις τελευταίες 15 μέρες ήμουνα ο τυπάκος κάτω από τη σκάλα.

    Η εξουσία ή καλύτερα η διαχείριση της εξουσίας είναι κάτι που με απασχολεί πολύ και με πληγώνει ταυτόχρονα όσο πιο πολύ τη μελετώ.

    Τρέμω στην ιδέα, και πραγματικά ντρέπομαι όταν συλλαμβάνω τον εαυτό μου να επιβάλλεται σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Ντρέπομαι ακόμη περισσότερο όταν νιώθω εκείνο το υπεροπτικό βλέμμα, το βλέμμα εξουσίας και ανωτερότητας να πλανάτε σε ένα δωμάτιο. Εξοργίζομαι απ΄την άλλη μεριά, όταν προσπαθούν να επιβληθούν είτε σε μένα είτε σε άλλους.

    Η διαχείριση της δύναμης του σώματος και του μυαλού, είναι δύσκολο έργο. Η ιεραρχία φίλε Γιάννη, ίσως να είναι όντως ένα ¨φυσικό φαινόμενο¨. Οι κοινωνίες μας, δυστυχώς, απαρτίζονται από αριστοκράτες του πλούτου και όχι από αριστοκράτες όπως δίνεται από τον πραγματικό όρο, δηλαδή τους αρίστους του κάθε είδους (γράμματα, τέχνες …). Έτσι γέμισε η ζωή μας με σκάλες και ψηλά κτίρια, παρά πλατείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)