Τα πρωτότυπα γλυπτά του Νικ Γεωργίου βασίζονται σε μια αμφιλεγόμενη ιδέα: τον θάνατο του εντύπου.
Αυτό που με ιντριγκάρει στα έργα του δρόμου είναι ο παράγων του αιφνιδιασμού: ο θεατής δεν έχει κανέναν έλεγχο όταν το γλυπτό ξεπροβάλλει στην επόμενη στροφή, τα όρια καταργούνται και όλοι έχουν πρόσβαση στο έργο.
Από την άλλη, μια γκαλερί με ενδιαφέρει πάντα ως «ιερός» χώρος. Εκεί κυριαρχεί η τάξη και μια εμπειρία διαφορετικού τύπου, μια εμπειρία κάθαρσης.
Το έκτο παιδί μιας οικογένειας Κυπρίων από το Νέο Χωριό Κυθρέας που έφτασε στην αμερικανική μεγαλούπολη λίγο μετά την τουρκική εισβολή.
http://myhumancomputer.blogspot.com/
http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4606449
είναι υπέροχα τα έργα του. τον θαυμάζω απεριόριστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνετε κλικ στο blogspot του!
Τούτος ο θάνατος του εντύπου σκοτώνει με για κάποιο λόγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκοτώνει σε ξισκοτώνει σε, το αποτέλεσμα εν απίθανο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, δε διαφωνώ, είναι κάποια πολύ δυνατά κομμάτια! Και το σκεπτικό του έργου του είναι ενδιαφέρον, αλλά συνάμα καταθλιπτικό, κυρίως αν γενικότερα έχεις μια ιδιαίτερη σχέση με τα έντυπα... Γίνεται να μην αποχωριστούμε ποτέ τα έντυπα;
ΑπάντησηΔιαγραφήγνωστός άμουσος και ακαλιτέχνητος (αδόκιμος όρος αλλά σικκιμε) ως είμαι το πρώτο που μου ήρτεν στο νου είναι ότι ακούει τζαι θωρεί πολύν iron maiden
ΑπάντησηΔιαγραφήειδικά το πρώτο
Ωραία ιδέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι μου χαίρομαι που σας άρεσε η δουλειά του Nick. Είναι όντως εντυπωσιακή. Ελπίζω κάποτε να έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε από κοντά γιατί σίγουρα θα είναι πολύ εντυπωσιακά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες κι αυτά: http://www.designswan.com/archives/incredible-book-carving.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαράς την υπομονή τους :)
ΑπάντησηΔιαγραφή