Όπως λέει και ο Νυχτερινός Ποδηλάτης, είναι κάποια τραγούδια που τα συνδέεις με διάφορες στιγμές της ζωής.
Στην αναμονή για την είσοδο του φθινοπώρου
στην προσμονή των κίτρινων φύλλων
στις μυρωδιές της βροχής και του χώματος
σας αφιερώνω το ¨Little drop of poison¨ του Tom Waits.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
polla wraio!
ΑπάντησηΔιαγραφήEinai teleio :)
ΑπάντησηΔιαγραφήChara και Roadartist, χαίρομαι πολύ που σας άρεσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήβλέπω κίτρινα φύλλα παντού! είναι μοναδικός καλλιτέχνης ο Tom Waits...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝυχτερινέ Ποδηλάτη, δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν παντού κίτρινα φύλλα. Αναφέρομαι όμως στην προσμονή τους. Πόσοι περιμένουν να έρθουν τα κίτρινα φύλλα, και πόσοι όταν έρθουν, αφιερώνουν λίγο από το χρόνο τους για να τα παρατηρήσουν; Για τους περισσότερους αποτελούν ένα πρόβλημα, που απλά ¨λερώνει¨ το χώρο τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Εράνισμας όταν έκανα μάθημα επιστήμης σε μικρές τάξεις βγαίναμε το φθινόπωρο και περπατούσαμε πάνω στα φύλλα. Δε φαντάζεσαι πόση ευτυχία τους έδινε τούτο το πράμα. Μια μέρα μια δασκάλα που μας είδε να πηγαίνουμε προς το πάρκο μου είπε: πάλε έξω; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Νυχτερινέ Ποδηλάτη, θέτεις ένα τεράστιο πρόβλημα της νοοτροπίας της κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιό παιδί δεν του αρέσει να είναι σε επαφή με τη φύση; Ποιο δεν θα ήθελε να παίζει με το νερό, το χώμα τα φύλλα; Η Κύπρος προσφέρεται πάρα πολύ για μαθήματα έξω από την τάξη, αλλά ο συντηρητισμός μας, μας αφήνει δέσμιους μια κακής πρακτικής που διατηρείται ακόμη και σήμερα. Πυροβολούμε το σύστημα αλλά προσπαθούμε να το διατηρήσουμε ταυτοχρόνως.
Η δημιουργική μάθηση, η μάθηση μέσω της παρατήρησης θυσιάζονται στο βωμό του πρέπει και της θεωρίας. Ζούμε όλη τη ζωή μας σε κλειστές αίθουσες, ζηλεύοντας ψεύτικες καρτ ποστάλ.